Дні майго светлага маленства прайшлі ў горадзе Нароўля, на Гомельшчыне. Там атрымала сярэднюю адукацыю, вучылася і закончыла педінстытут імя Н.К.Крупскай у Мазыры. Незадоўга да чарнобыльскай катастрофы выйшла замуж, нарадзіліся дзеці – Святлана і Таццяна. Ніхто з нас не ведаў, што мірны атам у выніку аварыі на ЧАЭС стане атамам бяды. Людзі па-рознаму ўспрынялі гэтую небяспеку: некаторыя адразу з’ехалі за мяжу, іншыя засталіся ў родным куце. Каб зменшыць колькасць выкідаў небяспечных радыёнуклідаў з чацвёртага энергаблока, былі задзейнічаны ўсе адпаведныя органы: вайскоўцы, добраахвотнікі і г.д. Праводзілася дэзакцывацыя жылых дамоў, прамысловых і гаспадарчых аб’ектаў. Людзі праяўлялі гераізм, адвагу пры выкананні заданняў па ліквідацыі аварыі.
Наступствы катастрофы праявіліся не адразу, але і не змусілі сябе доўга чакаць. У многіх пачалася прамянёвая хвароба (у тых, хто непасрэдна ліквідаваў аварыю на атамнай станцыі). Так і мой зямляк Іван Шаўрэй, прыгожы, шырокі ў плячах малады хлапец, на той час знаходзіўся на дзяжурстве – працаваў пажарным, змагаўся з агнём на чацвёртым энергаблоку атамнай станцыі, атрымаў прамянёвую хваробу. Доўгі час лячыўся ў Мінску, дзе яму рабілі перасадку касцянога мозгу. Паказваў свае фотаздымкі. Без слёз нельга было глядзець. На мяне пазіралі толькі адны вочы. Нос завостраны, на галаве няма валасоў, худы, бы з канцлагера. Аднак адзін з усіх ліквідатараў, якія змагаліся з агнём, ён застаўся жывы. Сам не ведае, чаму. Гаварыў, што мабыць гены такія, а можа лёс такі. Жыве ён цяпер у Нароўлі, у той кватэры, у якой я жыла раней.
Перасялілася я з Нароўлі на Кругляншчыну толькі праз пяць гадоў пасля аварыі. Прапаноўвалі шмат “чыстых” мясцін, у тым ліку курортныя зоны – Сочы, Ялту, але хацелася застацца ў роднай Беларусі. Блізкая радня пераехала ў Бярозу Брэсцкай вобласці. А для мяне Круглае стала другой радзімай. Выраслі мае дзеці. Зараз у мяне шасцёра ўнукаў. Жыву і радуюся за іх. Растуць паслухмянымі, уважлівымі. Жыццё працягваецца. Часам усплывае мінулае, сэрца сціскае ад смутку і болю. Хочацца, каб будучае ў нашчадкаў было светлым і чыстым, не азмрочаным ніякімі бедамі.
Наталля Рудзько,
настаўніца беларускай мовы і літаратуры ДУА “Комсеніцкі НПК дзіцячы сад-сярэдняя школа”.