Я крочу аздобленай яркай зелянінай дрэў вуліцай. На душы хораша і светла, бо гэтая пара года заўсёды абуджае ў сэрцы надзею на шчасце, на новыя цікавыя сустрэчы, на радасць.

Я крочу аздобленай яркай зелянінай дрэў вуліцай. На душы хораша і светла, бо гэтая пара года заўсёды абуджае ў сэрцы надзею на шчасце, на новыя цікавыя сустрэчы, на радасць. А добра яшчэ і ад таго, што гэтую чыстую і ясную радасць мне прынеслі ўдзельнікі тэатральнага калектыву “Самародкі”, што працуе ў СШ №2.
Веснавыя месяцы — гэта час напружанай працы не толькі для сельскіх працаўнікоў, a і для настаўнікаў (заканчваецца чарговы навучальны год). Нягледзячы на гэта, тэатральны калектыў “Самародкі” СШ №2 падарыў прыхільні-кам тэатральнага мастацтва са-праўды веснавы настрой, нала- дзіўшы сустрэчу з творчасцю вядомага беларускага пісьменніка Міхася Чарота, а дакладней з героямі яго камедыі ў двух дзеях “Мікітаў лапаць”.
Настаўнікі малодшых класаў А.У. Казлова, С.А. Гуркова, І.А. Каваленкава, Т.В. Гарцуева, С.Л. Ляўковіч і бібліятэкар А.М. Галянкевіч, нягледзячы на вялікую загружанасць, у вольныя хвілінкі збіраліся на рэпетыцыі. Рэжысёрскія функцыі на сябе ўзяла А.У. Казлова, чалавек, які захоплены тэатрам, творчы і неабыякавы. Значны ўклад у агульны поспех пастаноўкі ўнеслі таксама гукарэжысёр Т.Л. Трыбушэўская і суфлёр Г.У. Шрубянкова.
Прэм’ера спектакля адбылася ў актавай зале школы, і нават непагадзь не перашкодзіла сапраўдным аматарам тэатральнай дзеі прыйсці на спатканне з таленавітымі самадзейнымі акцёрамі. А яны ўжо не раз даказвалі, што дастойна працягваюць у гэтай справе традыцыі прадстаўнікоў старэйшага пакалення настаўніцтва раёна, якія ў свой час ажыццяўлялі пастаноўкі розных п’ес беларускіх і рускіх аўтараў.
Народны пісьменнік Беларусі Якуб Колас неяк прызнаўся: “…Беларус, як мне здаецца, мае вялікую здольнасць да тэатра”. I прадстаўленне паказала, што гэта сапраўды так, а звяртанне да творчасці Міхася Чарота не выпадковае, бо сёлета спаўняецца 120 гадоў з дня яго нараджэння. Гэта — своеасаблівая даніна павагі таленавітаму чалавеку, які не толькі пісаў вершы, паэмы, апавяданні і аповесці, але і цудоўныя п’есы.
На пачатку 20-х гадоў аўтар “Мікітавага лапця” іграў у тэатры Уладзіслава Галубка і шмат пісаў для тэатра. Напрыклад, паводле п’есы Міхася Чарота “На Купалле” кампазітар А.Туранкоў створыць оперу “Кветка шчасця” (паст. 1940), а па аповесці “Свінапас” М.Чарот сумесна з рэжысёрам Ю.Тарычам напіша сцэнарый першага беларускага мастацкага фільма “Лясная быль” (1926). Пісьменнік пакінуў прыкметны след у беларускай савецкай літаратуры, закладваў першыя цагліны ў яе падмурак.
— Любоў і павагу да Міхася Чарота — таленавітага і адданага Радзіме чалавека, засведчылі многія яго сучаснікі.
Так што сваім спектаклем “Самародкі” як бы аддаюць даніну павагі аўтару, можна нават сказаць, неўміручай п’есы, з нагоды яго юбілею.
Спектакль “Мікітаў лапаць” іскрыўся, імкліва ішоў ад сцэны да сцэны. А выкананне роляў нашымі энтузіястамі выклікала дружныя воплескі гледачоў у зале.Задзірыста і весела прадстаўляюцца гледачу суседкі Грыпіна (Т.В. Гарцуева) і Дар’я (І.А. Каваленкава), галоўны герой Мікіта (А.У. Казлова), селянін Яўмен (А.М. Галянкевіч), закаханыя Зоська (С.А. Гуркова) і Саўка (С.Л. Ляўковіч). I як ўзнагарода — дружныя воплескі і кветкі.
Наперадзе ў “Самародкаў” новыя сустрэчы не толькі з героямі Міхася Чарота (бо плануюцца выезды на раён), але і іншых беларускіх класікаў. Настрой у аматараў тэатра ўзнёслы. Што паробіш — у іх, ды і у нас, гледачоў, сапраўдны тэатральны сезон!
Святлана Лістапад.
НА ЗДЫМКУ: самадзейныя артысты СШ №2.