Прафесія выхавальніка дзіцячага сада — сёння адна з самых важных і значных у жыцці сучаснага грамадства. А выхавальнік – гэта педагог, з якім дзіця пачынае зносіны з самага ранняга ўзросту. І ад таго, што закладзе ў сэрца дзіцяці першы настаўнік (выхавальнік), залежыць будучыня ўсяго нашага грамадства. Сучасны выхавальнік – гэта і добры псіхолаг, здольны ўглыбіцца ў складаную сістэму ўзаемаадносін дзяцей і іх бацькоў; гэта і чулы чалавек, заўсёды гатовы да супрацоўніцтва; і прафесіянал, які выкарыстоўвае лепшы педагагічны вопыт, ды і сам знаходзіцца заўседы ў пошуку новых шляхоў і метадаў працы з дзецьмі. Адна з задач выхавання — ствараць умовы для рэалізацыі індывідуальных здольнасцяў кожнага дзіцяці, выхоўваць асобу творчую, крэатыўную, камунікабельную, якая ведае і шануе свой родны край.

Пытанне аб тым, дзе знайсці натхненне, актуальнае не толькі для творчых людзей, якім патрэбен крэатыўны ўздым. Гэта пошук яго і ў звычайным жыцці, бо натхненне — стан, падчас якога можна рашыць любыя пастаўленыя задачы: адпаведнасць працы або стварэнне новых твораў. Крыніцы натхнення знаходзяцца ўсюды вакол нас, аднак мы не заўсёды іх заўважаем. Знайсці сцежку да натхнення можна тады, калі побач добры накіроўца.

Сёння мы хочам расказаць пра сцяжынку натхнення, якая пабудзіла нас да стварэння аўтарскай гульні “Мая краіна – Беларусь” з простага матэрыялу – тканіны, нітак і паперы. Гульня адрасавана дзецям дашкольнага ўзросту. Яна прадстаўляе сабой куб, на якім ручным спосабам вышыты вобразы маці, дзіцяці, сям’і, Беларусі, зямлі, ураджаю, сонца, агню, песні, жыцця, продкаў, кахання, якія выкарыстоўваюцца ў беларускім арнаменце. Кожны яго элемент – гэта свайго роду тайнапіс, шыфроўка, канкрэтная “мова”.

Куб шматфункцыянальны і складаецца з трох кубоў рознага памеру. Калі яго адкрыць, то на гранях самага вялікага з’яўляюцца гульні па фарміраванню ўяўленняў аб сваёй краіне: “Сімвалы маёй краіны”, “З чаго складаецца герб”, “Прадметы народнага быту”, “Складзі карту Беларусі”. На гранях наступнага куба мы прапаноўваем гульні па знаёмству з беларускім арнаментам — “Складзі дыванок, абрус, посцілку”, “Апрані ляльку”, “Знайдзі арнамент”, “Беларускія рамёствы” . Гэта найбольш складаны варыянт гульні, дзе дзеці павінны скласці ўзор са стужак па гатовым малюнку ці стварыць новы вобраз. Праз гульню, ад дарослага, дзіця пазнае народнае мастацтва Беларусі, спрабуе прайсці шлях ткацтва і вышыўкі самастойна. Гэтыя гульні дапамагаюць рашыць задачы з адукацыйнай вобласці: “Дзіця і грамадства“, “Мастацтва”, даюць умовы да творчасці і выхавання цікавасці да дэкаратыўна-прыкладнога мастацтва Беларусі. На гранях апошняга куба можна пагуляць у гульні па знаёмству з помнікамі Кругляншчыны.

Змест гульняў адпавядае асаблівасцям дзяцей сярэдняга і старшага дашкольнага ўзросту. Гульні спрыяюць пашырэнню слоўнікавага запасу, развіццю камунікатыўных уменняў дашкольнікаў дашкольнага ўзросту. Варыятыўнасць гульняў дае магчымасць іх выкарыстання ў розных формах работы з дзецьмі.

Так у звычайным жыцці выхавальніка можна знайсці крыніцы натхнення і падзяліцца з тымі, хто шукае шляхі да творчасці.

Наталля РАШЫЛАВА, Людміла БАРАЎЦОВА, выхавальнікі ДУА “Яслі – сад №1 г. Круглае”