Сельскагаспадарчая вытворчасць – гэта тая галіна, якая мае асаблівую патрэбу ў талковых, граматных спецыялістах.

Сельскагаспадарчая вытворчасць – гэта тая галіна, якая мае асаблівую патрэбу ў талковых, граматных спецыялістах. Але на першым плане тут не столькі адукацыйны ўзровень, колькі адданасць нялёгкай хлебаробскай справе, гатоўнасць працаваць у дні напружаных сельскагаспадарчых кампаній, не лічачыся з асабістым часам. Бо якая карысць ад чалавека, які мае “чырвоны” дыплом, а працуе спусціўшы рукавы.
Што датычыцца Вячаслава Іванавіча Гарапека, галоўнага інжынера аднаго з буйнейшых сельскагаспадарчых прадпрыемстваў Кругляншчыны – КСУП “Някрасава-Агра”, то ў яго ёсць сапраўдная хлебаробская хватка, пачуццё высокай адказнасці за вытворчыя справы калектыву. Гэта ён пацвярджае самаадданай працай на такой адказнай пасадзе на працягу вось ужо трыццаці гадоў.
— Калі, скажам, — разважае Вячаслаў Іванавіч, — заа-тэхнік адказвае за вытворчасць малака, мяса, ветурач – за здароўе пагалоўя жывёлы, то кіраўнік інжынернай службы мае самае непасрэднае дачыненне і да раслінаводства, і да жывёлагадоўлі. Бо ад надзейнай работы тэхнікі залежыць своечасовае і якаснае правядзенне пасяўной, уборкі вырашчанага ўраджаю сельскагаспадарчых культур, забеспячэнне ферм кармамі ў стойлавы перыяд утрымання жывёлы. Пасада вельмі клопатная і адказная.
Вячаслаў Іванавіч – не з мясцовых, хаця, як прызнаецца сам, Кругляншчына даўно стала для яго другой радзімай, такой жа блізкай і дарагой, як і тая, дзе нарадзіўся, рос і сталеў.
А нарадзіўся ён у Івацэвіцкім раёне Брэсцкай вобласці, у звычайнай вясковай сям’і. Маці працавала настаўніцай, бацька — у пажарнай часці. Апрача Вячаслава ў сям’і гадаваліся дзве дачкі – Алена і Святлана.
— Зараз сёстры жывуць і працуюць у Брэсце, — працягвае размову Гарапека. – Часта сустракацца ўсім у родным бацькоўскім доме не выпадае: у кожнага свае жыццёвыя клопаты і турботы. Але затое колькі радасці для ўсіх нас, калі ўсё ж надараецца магчымасць пабачыцца! Ганаруся, што і Алена, і Святлана таксама маюць вышэйшую адукацыю, любімую працу, дружныя сем’і.
Атрымалася жыццё і ў Вячаслава Іванавіча. Няхай не заўсёды ўсё ў яго складвалася роўна ды гладка. Але ж ён ніколі не шукаў лёгкіх шляхоў, лёгкага хлеба.
Пасля заканчэння сярэдняй школы юнак паступіў ў Беларускі інстытут механізацыі сельскай гаспадаркі. І гэты выбар быў зусім не выпадковым, бо да тэхнікі хлопца цянула яшчэ з маленства. Неўпрыкметку праляцелі гады вучобы. І ў далёкім ужо 1980-м Вячаслаў атрымаў накіраванне ў колішні саўгас “Някрасава”, дзе і пачаў самастойны працоўны шлях на пасадзе кіраўніка цэха механізацыі (былі па тым часе такія структурныя падраздзяленні) гаспадаркі. І за-круцілі маладога спецыяліста хлебаробскія клопаты. Усякага пабачыў за час работы. Але нават у самых складаных сітуацыях ніколі не апускаў рукі, не адчайваўся і не адступаў ад пастаўленай мэты.
— Асабліва няпроста прыйшлося, калі да нашага і без таго немаленькага сельгаспрадпрыемства далучылі суседні “Рубеж”, — узгадвае Вячаслаў Іванавіч. – Аб’ёмы работ павялічыліся ў разы, тэхнікі катастрафічна не хапала. І мы сталі набываць яе па лізінгу, бо зразумелі, што з наяўным тэхнічным “арсеналам” з такой нагрузкай не справіцца.
Толькі за 2009 – 2011 гады сельгаспрадпрыемства на ўмовах лізінгу набыло 5 збожжаўборачных камбайнаў айчыннай вытворчасці, 3 энерганасычаныя трактары Беларус-3022 са шлейфам глебаапрацоўчых і пасяўных агрэгатаў, кормаўборачныя камбайны КГ-6 і КЗР-10. Усё гэта дазваляе сёння гаспадарцы ўпраўляцца з сельгасработамі на палетках у ліку першых.
Трапіўшы па накіраванню ў сельгаспрадпрыемства, В.І. Гарапека не толькі сталеў тут як прафесіянал і гаспадарнік. Тры дзесяткі гадоў мінула з таго часу, як ён напаткаў сваю “другую палавінку” – узяў у жонкі дзяўчыну Ніну з вёскі Баканава. У сям’і Гарапека нарадзіліся тры дачкі. Дзве старэйшыя, якія зараз працуюць у ВА “Інтэграл”, маюць ужо свае сем’і і падарылі дзядулю з бабуляй унука і трох унучак. Самая малодшая дачка навучаецца ў рэспубліканскім эканамічным каледжы. Вячаслаў Іванавіч і Ніна Альбертаўна ганарацца дочкамі, якія пайшлі ў сваіх бацькоў – такія ж шчырыя, руплівыя і адказныя.
Сёлетні год для В.І. Гарапека стаў асабліва адметным. Ён толькі-толькі вярнуўся з Маладзечна, дзе праходзіў 15-ы па ліку фестываль-кірмаш працаўнікоў вёскі “Дажынкі-2011”, свята, на якое запрашаюцца лепшыя з лепшых прадстаўнікоў хлебаробскай гвардыі. Заслужыў такі высокі гонар і ён, Вячаслаў Іванавіч Гарапека, галоўны інжынер КСУП “Някрасава-Агра”, сапраўдны прафесіянал з трыццацігадовым стажам работы. На фестываль ў Маладзечна ён быў запрошаны як адзін з пераможцаў рэспубліканскага спаборніцтва за дасягненне высокіх паказчыкаў на ўборцы ўраджаю зерневых і зернебабовых культур у 2011 годзе сярод галоўных інжынераў сельгаспрадпрыемстваў. Яго праца адзначана грашовай прэміяй.
М. ВАДАП’ЯН.
НА ЗДЫМКУ: галоўны інжынер КСУП “Някрасава-Агра», удзельнік рэспубліканскага фестывалю-кірмашу “Дажынкі-2011” В.І. Гарапека.
Фота А. Івановіча.